МЕЧЫСЛАЎ ГОЙ, СТАРШЫНЯ ГРОДЗЕНСКАГА ГАРАДСКОГА ВЫКАНАЎЧАГА КАМІТЭТА: - Больш за дваццаць чалавек - гродзенцаў – не прыйшоў з гэтай вайны. Мы заўсёды будзем памятаць і згадваць іх добрым словам. А тыя людзі, а іх 1200 воінаў-інтэрнацыяналістаў, якія пражываюць на тэрыторыі горада Гродна, паказваюць годнае жыццё. Добрыя працаўнікі, добрыя сем'і, выдатныя людзі нашага горада і мы імі заўсёды ганарымся.
\
Трыццаць гадоў прайшло, але ўдзельнікі баявых дзеянняў у Афганістане і сёння не ў сілах сцерці з памяці падзеі тых страшных гадоў, поўных нягод і страт. Кветкі да памятнай пліце, прывітання таварышаў па службе і ўспаміны пра тых, хто не вярнуўся з бою. Дарэчы, тыя, хто выстаяў у той вайне і цяпер верай і праўдай працуе на карысць краіны і гатовыя ў любы момант стаць на абарону Айчыны. На жалобным мітынгу і маці загінуўшых сыноў. На іх долю выпала самае страшнае: перажыць сваіх дзяцей.
ТАЦЦЯНА ГРИГУТЬ СЯСТРА ЗАГІНУЛАГА Ў АФГАНІСТАНЕ: - У гэтым годзе ў нашага брата і нашага сына было б 55 гадоў. Наш брат быў прызнаны ў армію ў 1983 годзе. 5 ліпеня 1983 года была засада ,пры якіх абставінах не ведаем, але ён быў смяротна паранены і таго ж дня памёр.
Тады ў 80-ыя гады аб міжнародным тэрарызме толькі пачалі казаць. І менавіта савецкія салдаты першымі далі яму адпор. Яны прысягнулі Радзіме і не змянілі прысягі, мужна і гераічна змагаліся, выконваючы загады камандзіраў. І абавязак памяці – гэта наш абавязак.